Nina Smolarz
ur. 21.06.1943 – zm. 07.08.2014
Nina Smolarz była z wykształcenia architektką, absolwentką Politechniki Gdańskiej. Otrzymała ogólnopolską nagrodą za najlepszy dyplom przyznaną przez Towarzystwo Urbanistów Polskich. W czasie studiów aktywnie współtworzyła Kronikę Studencką, dokumentującą życie kulturalne i naukowe studentek i studentów Politechniki Gdańskiej. Od 1968 roku współpracowała jako fotoreporterka i fotoedytorka z miesięcznikiem „Magazyn Polska”. Od 1968 roku była członkinią SARP, od 1973 roku – SDP, a od roku 1967 stała się członkinią ZPAF. Była komisarzem działu fotoreportażu wystawy „Fotografia polska 1939-1979 ”, eksponowanej w 1979 roku w International Center of Photography w Nowym Jorku. W 1979 roku pełniła funkcję kierowniczki działu fotoreportażu w tygodniku „ITD – Ilustrowany Magazyn Studencki”, a w latach 1980-85 była kierowniczką ilustracyjną tygodnika „Razem”.
Ze Stefanem Figlarowiczem, pierwszym mężem, Nina Smolarz realizowała reportaże fotograficzne jak „Batory” (1969) czy „Powrót Majora Sucharskiego” (1971). Wspólnie animowali też życie artystyczne Wybrzeża, zakładając m.in. Klub fotograficzny na gdańskim Przymorzu.
Od lat 80. wraz z Januszem Boguckim, drugim mężem, Nina Smolarz-Bogucka realizowała szereg niezależnych wystaw artystycznych, prezentowanych w przestrzeniach przykościelnych, poza oficjalnym finansowaniem i cenzurą państwową. Do ich najważniejszych projektów kuratorskich należały wystawy: „Znak krzyża” (parafia Miłosierdzia Bożego, Warszawa, 1983), „Apokalipsa. Światło w ciemności” (kościół Świętego Krzyża, Warszawa, 1984), „Piąta rocznica” (kościół św. Mikołaja, Gdańsk, 1985), „Droga świateł. Spotkania ekumeniczne” (parafia Miłosierdzia Bożego, Warszawa, 1987), „Labirynt. Przestrzeń podziemna” (kościół Wniebowstąpienia Pańskiego, Warszawa, 1989) oraz „Epitafium i siedem przestrzeni. Drogi, tradycje, osobliwości życia duchowego w Polsce odbite w lustrze sztuki pod koniec XX wieku”, która odbyła się w ówczesnym Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych Zachęta (obecnie Narodowa Galeria Sztuki) w Warszawie (1991). Ich wspólnym dziełem była także Fundacja „Aśram Anavim” Ekumeniczny Klasztor Sztuki.
